Öncelikle şunu bilmenizi isterimki yazdıklarım sadece samimi bir paylaşım ve anneliğin verdiği tecrübe o kadar; çocuklarıma sizede yardımcı olabilsin die bildiğim ve uyguladığım yöntemleri yazdım bu seferki yazımda.Bütün anneler ve anne adayları gibi bende hamilelikten önce ve sonra bir sürü problem ,sinir ,stres,bunalım, endişe, mutluluk, sancılar olan bu saçma ama bir okadar önemli duygu yumağını karmakarışık şekilde yaşadım....
Birinci hamileliğim ne denli kolay ve sorunsuz geçtiyse ikincisi o kadar zor ve meşakketli bir yoldu. İkinci oğlumu kucağıma almadan önce doktorlar polikistik over olabileceğimi artık yumurtalıklarımın tembelleştiğini ve hamile kalmamış belkide aşılama yöntemi ile olabileceğini söylemişlerdi. Nedeni ilk çocuğumla şimdiki oğluşumun arasında 10 yaş olması aslına bakılırsa bu epey bi zaman demekti😲Ben bu aşılama yöntemini reddedip kullanmıcamı herşeyi doğanın akışına bırakıp Allahtan gelene razı olucamı söyleyip hayırlısını diledim 3 veya 4 sene sonra urasercemiz dünyaya geldi o konuşmaların ardından belki kaderine razı olmak belki biraz sabırdı bilemiyorum ama şundan eminim akışına bırakıp uğraşmayıp kafaya takmayınca oluveriyormuş herşey süprizzzzz hamileydim 🙈
Artık istediğime kavuşmuş şükrederken, geçen o sancılı berbat ağrılı 9 ayı size anlatmak istiyorum. ilk zamanlar zaten Bulantı dan yaklaşık benim 5 ay sürdü 😕hiçbirşey yiyemez hale gelip 12 kilo vermemle geçirdik son aylarda ise 5 kilo alıp tamamladım bu süreci , hastane heyecanı ve lohusalığım inanılmaz güzel geçti kafamda rahattı, bedenimde doktorum , hastanem eşim herkes çok iyi ve destekçiydi bana bu durumdayken , zaten bebeğimize geceleride dönüşümlü olarak baktık ben emzirme için kalkıyordum okadar😉
Böylelikle uykusuz kalmıyordum hem bu gercekten cok önemli hanımlar eger uykusuz ve gazlı bir bebeginiz varsa ki çevremde cok cok fazlaydı bu bebişlerden o dönem tamamen anne için kabusa dönebiliyor. Çünkü lohusalık denen kavram yada olay tamamen bebekle annenin birbirlerine alışma sürecinden baska bişey degil bana göre ben zaten hazırdım, sevgiyle kucakladım evimizin balusunu. Bazı annelerin alışma süreçleri uzadığından bebekte huzursuz oldugunu ve annenin bebeği kabullenmek istemediğini bizzat yasadım ilk oğlumda 😕😨belki tecrübesizlik belki bir anda yaşamdan , rahatlıkltanve sosyallikten kopma etkisimiydi bilemem ama zorlandığı ifade etmeliyim hemde azımsanmıcak bir biçimde. Ben ne kadar huysuzSam bebek de okadar huysuz ve kolikti bir kaç aydan sonra birbirimize alıştık ve oğlum inanılmaz rahat uslu sessiz bir meleğe dönüşüverdi. Küçük minnakla geçen 7 ayımız boyunca bnm en büyük yardımcılarımdan biri efo cum oldu. Okadar kıskanmadan, şefkatli, anlayışlı bir abi olduki ben onun sevgisinimi alıp urasa verdim die kendimi suçlarken onu bu yaşa getirene kadar verdiğimiz fazlaca sevginin uras doğunca onunla paylaşmayı seve seve kabul etmesiyle anladık. Bazen cok sevmenin de ama doğru sevmenin de herseyin üstesinden gelebileceğini gördük. Bir anne olarak endişelerim oldu tabi olmazmı, şükür ki korktuğumuza uğratmadı Rabbim.
7 aya varan serüvenimizin devamı baska yazımda olucak, hafta sonuna yetişir neler yedirdim neler öğrettim, uyku düzeni, yeme içme, anne baba saati aklınıza sizinde gelen takılan birşeyler varsa sizde yazın beraber paylaşalım şimdilik bu kadar ii geceler 😙
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder