ÇOCUKLARDA ERGENLİK DÖNEMİ

         Nerden başlamalı nasıl anlatmalı, aklımda bir sürü deli sorular cevaplar yanıtlar. Çocuk büyütmenin en zor olduğu dönemde yaşıyoruz sanırım?Hersey ulaşılabilir ama herşey ulaşılmaz değil mi ? Ne garip bir kısır döngü bence 😕özellikle çocuklarda ve ergen olmaya başlayan gençlerde bu aşırı heveslenme, kendinden daha farklı görünme, anne babadan utanma, herşeyi elde etme isteği inanılmaz ölçüde fazlalaştı bu dönemde, nedeni en başta tv, sosyal medya bunda büyük ölçüde rol oynuyor.
                Ben sadece anneyim ne bir uzman nede bir danışmanım, gözlemlerimi ,üzüntülerimi, hayatımdan kesitleri, paylaşıyorum sizlerle. Anlatıcagım olay yakın çevremde gözlemlediğim, üzüldüğüm, bir türlü sonuç alınamayan, her türlü profesyonel yardım görmüş ama sonuçsuz kalmış bir çocugun, annesinde bıraktığı çaresizlik hissi 😔ne acı değil mi? Önceleri sadece imrenme elde etme hissiyatiyla başlayıp, sonradan hırsızlık, aileyi beğenmeme, olduğundan farklı görünme isteği, aşırı para düşkünlüğü vs. Bunlara çare bulunamazken, birde anneye karşı gelmeler aradaki kopukluk, çok can yakmaya başlayan bir süreçte boğulup çıkmalar. Ergenlik denen dönem çocuklarda fiziklerinin ve beyinlerinin savaşıdır bence. Zor bir süreç olmasına karşın ki çocuk için artık herşey karmaşık bir hal almıştır. Anne baba için ise çocuklarının büyüdüğünü görmenin hazzıdır 😊Bu dönemi fazla yara almadan hafif sıyrıklarla yani kimlik bunalımıyla, büyüme tavırlarıyla atlatanlardansanız şanslısınız ne diyim 😂
          Benim gözlemlediğim bu olay hem çok yorucu, hem çok bunaltıcı eğer anne babadanda yardım göremiyorsaki anlattığım durumda bu mevcut zaten, ozaman çok daha ağır bir yük yükleme olunuyor annenin omuzlarına 😕aslında bu dönemi zor atlatan çocukların hepsi yardım almalıdır bence bu konuda kesin tavrım  budur.Araştırılmalı, konuşulmalı , bağırarak, yasaklayarak heleki dayak insanı dahada çıkmaza sokacaktır. Çocugun tavrı aslında bir nevi isyan, istediği şekle giremememin, ailesini seçemememin, özgür olmak gibi bir düşünce isteği  (özgürlük denen şey onlara göre hesapsız gezip tozma 😂)bunun ilerde ne kadar manasız olduğu konusunda hepimiz hem fikiriz 😉O dönemde bu imkansız gelen şeyler yapılmadığı içinöfke patlaması denilen şey böylelikle ergenlikte şıp die karşımıza çıkıveriyor. Başedilebilir  duygu yoğunluguyla birlikte bu süreci en az zararla atlatmanın tek çaresidir uzmanla  konuşup yardım almak.
            Bu dönemde üstüne gidilmemeli, ısrarcı olmamalı, kırıcı olmamalı lakin ellerimizi üstlerinden ebeveyn olarak çekmemeliyiz, hissettirmeden boğmadan sorgulayarak degilde sohbet ederek konuşmak onlarında çözülmesini sağlayacaktır.Anne baba arkadaş değildir bana göre, saygı çerçevesinde hep bir çizgide aile büyüğü olarak kalmamalılar. Çocuklarla fazla bağırıp çagırmak aşırı sevgi gösterileri, gereksiz uyarmalar onların bize duyduğu sevgiyi ve saygıyı sarsacaktır. Unutmayalım güven herşeyden önemlidir. Hayatımızın her alanında önemli bir rol oynar.Onlara önce kendilerine sonra sizlere güvenmeyin öğretin öğretelim , kendi benliklerinin geliştiği bu süreçte güven duyan çocuk saygı ve sevgiyi çok çabuk öğrenir güvendiği insanıda kırmaktan korkar, düşünebilen, ince ruhlu çocuklar yetiştirmemiz ümidiyle    🙏
                                   
                                                Sevgiyle kalın 💙💚